Viski endüstrisinde fıçı yapımı için genellikle 3 meşe türünün kullanıldığını görüyoruz:
- Amerikan meşesi (Quercus Alba)
- Avrupa meşesi (Quercus Robur)
- Japon meşesi / Mizunara (Quercus Mongolica)
Amerikan Meşesi (Quercus Alba): Amerikan meşesinden (Beyaz meşe olarak da biliniyor) yapılmış fıçılar, günümüzde olgunlaştırma için kullanılan fıçıların %90-95’ini oluşturuyor. Diğer meşe türleriyle kıyaslandığında daha hızlı büyüyen Quercus Alba, aynı zamanda uzun gövdeli yapısıyla, fıçı üreticileri için oldukça verimli bir meşe türü.
Amerikan meşesinden yapılmış fıçılar viskiye, vanilya, karamel, hindistan cevizi, bal gibi aromalar kazandırır.
Avrupa meşesi (Quercus Robur): Geleneksel olarak Şeri yıllandırmasında kullanılan Quercus Robur, coğrafi olarak Avrupa’nın büyük bir kısmında bulunabiliyor Bu meşe türü, Amerikan beyaz meşesine kıyasla daha yoğun ve tanenli bir yapıya sahiptir. Bu nedenle, olgunlaşmanın erken aşamalarında viskiye hafif kuru bitter bir karakter verir.
Avrupa meşesinden yapılmış fıçılar viskiye, zengin baharat, elma, armut, fındık ve toffee gibi aromalar kazandırır.
Japon meşesi / Mizunara (Quercus Mongolica): Amerikan ve Avrupa meşesine ek olarak, son yıllarda Japon viskilerinin popülaritesinin artmasıyla adını daha sık duymaya başladığımız Japon Meşesinden yapılan fıçılar da bulunuyor.
Mizunara fıçıları, viskiye yoğun baharat, bal, çiçek, karanfil, hindistan cevizi ve sandal ağacı gibi aromalar kazandırmasıyla biliniyor. Her ne kadar Mizunara fıçıları viskiye kompleks aromalar sağlasa da, bu meşenin oldukça zor yetişmesi ve pek kolay bulunamaması, bu fıçıların daha çok kullanımı önündeki en büyük engel.
Diğer bir engel ise, bu meşenin oldukça yumuşak ve gözenekli bir yapıya sahip olması. Bu yapı nedeniyle, olgunlaştırma süresince normal fıçılara göre viskinin buharlaşma oranı çok daha yüksek oluyor (bknz. Meleklerin payı).
Daha fazla bilgi için “Viski & Olgunlaşma: Viski Üretiminde Fıçının Önemi” yazıma göz atabilirsiniz.
Yorum Yazın