Macallan Reflexion, markanın efsanevi baş damıtımcısı Bob Dalgarno‘nun, içlerinde şeri bekletilmiş Amerikan ve İspanyol ilk dolum meşe fıçılarında yıllandırılan viskilerden oluşturduğu 43 derece alkollü özel bir ekspresyon.
Macallan’ın tüm premium ekspresyonları gibi Reflexion da harika bir şişe tasarımına sahip. Reflexion adeta lüks bir karafı anımsatan çok şık bir şişeyle satışa sunuluyor.
Macallan Reflexion’ı ilk kez harika bir dikey Macallan tadımında tatma fırsatım olmuştu. Tadımda Reflexion’a ek olarak Macallan Rare Cask ve Rare Cask Black gibi ekspresyonlar da bulunuyordu.
Macallan Reflexion (İskoç Single Malt, %43 abv)
Burun: Şeri… Bazı yabancı viski bloglarındaki tadım notlarında bu tarz viskiler için “Sherry Bomb” denilir. Ben de tadım notuma bu şekilde başlamak istiyorum: “Şeri bombası”! Macallan’ın tüm ekspresyonlarında gördüğümüz şeri karakteri Reflexion’da gerçekten fazlasıyla ön planda. Portakal, kuru üzüm, bal, vanilya ve karamel ile oldukça yoğun ve tatlı karakterde.
Damak: Oldukça yoğun ve gövdeli bir yapıda. Burunda aldığım kuru üzüm ve portakal tatları damakta daha da yoğunlaşıyor. Adeta reçel gibi! Burundaki şeri karakterine baharatlı ve likörümsü tatlar da ekleniyor. Bitter, tarçın ve hafif karabiber ile damağı çok hafif yakıyor. Meşe notaları da oldukça yoğun. Gövdeli ve aromatik. Çiğnenen viskilerden…
Bitiş: Portakal, kuru üzüm hala etkili. Meşe, bitter ve çok hafif tane karabiber. Uzun bitişli.
Genel Yorum: Tadım notuma başlarken de belirtiğim gibi Macallan Reflexion, tam bir şeri bombası. Reflexion, burunda yumuşak şeri karakteriyle başlayıp, damakta baharat ve meşe notalarını birleştirerek güçlü bir bitiş yapıyor. Oldukça gövdeli ve aromatik bir ekspresyon.
Kısaca Reflexion, şeri karakterleri viskileri sevenleri fazlasıyla tatmin edecek bir viski. Tabii ki bunun için ciddi bir bütçe ayırmanız gerekiyor…
Bu yazı ilginizi çektiyse;
bir daha içemeyecegim kadar pahalı ama bir o kadar da parasına deger bir viski içtigim zaman bu viskiyse biz daha önce ne içtik demiştim 🙂
Böyle viskileri içerken keyfini ayrı bir çıkarmalı, nitekim bir daha rastlamak, rastlasanız bile içmek zor olabiliyor… 🙂